In Nederland is waxen (nog) niet de standaard manier om te ontharen. De meeste dames scheren hun huidje kapot om van ongewenste haren af te komen. En eigenlijk is zelfs dat een betrekkelijk nieuwe trend: in de jaren vijftig deed men helemaal niets om haartjes te verwijderen. Daar heb ik zelf nog de laatste stuiptrekkingen van meegekregen in mijn jeugd. Mijn tante Hannie had een baard. Ze was zeker een uitzondering, maar het was wel doodnormaal om okselhaar te hebben. Mijn moeder vond het heel raar dat ik haartjes op mijn benen weg wilde halen. Die hoorden daar gewoon.
Ik vrees dat dit in Nederland vanaf de Romeinse tijd al zo is geweest. Julius Caesar noemde ons niet voor niets woeste barbaren. Daarnaast zijn de meeste Hollandse vrouwen vrij blond. En blonde haartjes zijn minder irritant dan donkere haartjes.
Pas in de jaren zestig zie je in Nederland de eerste reclame van Gilette scheermesjes voor vrouwen. Allereerst in de grote steden maar allengs ook op het platteland deden deze scheermesjes hun intrede. Tot de tweede feministische golf in de jaren zeventig hier een einde aan probeerde te maken. Volgens deze feministische dames was het volstrekt ongepast om van je vrouwelijke lichaam een lustobject voor mannen te maken. De bh’s gingen uit en okselhaar hoorde lustig te welen en te tieren. De vergelijking met een pakje shag onder je oksel is toen ontstaan.
Maar zoals dat altijd gaat met golfbewegingen, kwam er in de jaren tachtig ook weer een andere beweging op gang, waarbij vrouwelijkheid meer geaccentueerd wordt. En scheermesjes deden hun werk. Er werd in schoonheidssalons geharst en gewaxt, maar dit was zeker geen alledaagse bezigheid.
Hoe anders is dit in Arabische landen! Gisteren vertelde een van mijn klanten dat haar moeder, geboren in Soedan, zelf haar suikerpasta maakt om haarzelf en haar dochters mee te ontharen. Dit had zij gewoon van huis uit meegekregen.
In de Arabische cultuur leven vrouwen meer met elkaar in een community. Daar is het de normaalste zaak van de wereld om een keer in de maand een pannetje suiker op het vuur te zetten en elkaar te ontharen. Wanneer een meisje gaat trouwen, wordt ze in de feestelijke voorbereiding van het huwelijk traditioneel onthaard, tot en met het dons op haar rug aan toe. Deze traditie wordt al eeuwenlang doorgegeven van generatie op generatie. Dames weten daar heel goed hoe ze haartjes weg moeten halen. De middelen die ze daarvoor gebruiken, zijn uitermate doeltreffend. Suiker, citroensap en wat water.
Toen mijn klant op een leeftijd kwam dat er haartjes op haar benen groeide, schaamde ze zich in eerste instantie en schoor ze deze stiekem weg. Toen haar moeder daar achterkwam, werd ze laaiend: wist ze niet hoe slecht het is voor je huid om die haartjes te scheren? Vervolgens hielp ze haar dochter door met suiker de ongewenste haren weg te halen. Bravo!
Haar oksels en haar benen zijn vanaf jongs af aan dus mooi behandeld met suikerontharing. De haartjes zijn heel dun en zacht geworden. Alleen een Brazilian wax zag mijn client niet zo zitten door haar moeder. Dat begrijp ik ook wel weer.
Daarvoor was ze dus naar een reguliere wax salon gegaan. Waar haar huid tamelijk te lijden had onder de gewone wax. Toen ze bij mij in de salon kwam, was ze al drie jaar aan het waxen. Haar huid had allemaal bultjes en ingegroeide haren ontwikkeld. Zo jammer!
Het was toevallig, door een verhuizing naar Leiden dat ze bij ons in de salon terecht kwam. Maar haar huid is haar dankbaar! Langzaam maar zeker verdwijnen de bultjes en ingegroeide haren en krijgt ze haar mooie gezonde huid weer terug. De haartjes worden zachter, net als eerder op haar benen en oksels gebeurd is. Het verschil tussen suikeren en waxen is voor haar heel duidelijk geworden 😉
Ik geef de voorkeur aan de wijsheid uit Soedan dan aan de baard van tante Hannie. En jij?
